Ukrayna dersleri (1)

Aziz Şah – Her savaş bir öncekinden daha az yalanla daha çok manipülasyonun yapıldığı bir akıl oyununa dönüştü.

‘Daha az’ yalan diyorum, çünkü önceki savaşların yalanlarını hesap ederek ‘yeni savaşı’ algılamanız gerekiyor!

Körfez Savaşı’ndaki karabatak yalanından sonra insanlığın yeni bir savaş yalanına ihtiyacı yoktur. Buna rağmen her yeni savaşta ‘daha az’ yalan yetiyor emperyalistlere!

1980’li yıllarda İskoçya açıklarında batan bir tankerden yayılan petrole bulanmış karabatağın fotoğrafını 1990’da Irak’ın Kuveyt’i işgali sırasında CNN ABD’nin Körfez savaşı için kamuoyu oluşturmak için kullanmıştı.

Saddam Körfez kıyılarında bir felakete neden olmuş! Batılı insana bir milyon insanın ölümünü umursamamasını ama bir karabatak için “yas” tutması gerektiğini öğretmişti medya…

Mesele Saddam’saydı, Saddam’a kimyasal silah sağlayarak Kürtlere karşı soykırım yapmasını olanaklı kılan Batı emperyalizmi, kendi sağladığı kimyasallarla yapılan soykırımdan dolayı, alır Saddam’ı yargılardı.

Mesele Saddam’ı yargılamak değildi, Lahey’de konuşursa Batı emperyalizminin foyası da dökülürdü; mesele Irak’ı işgal etmekti…

Saddam’ı bir karabatak yedi!

Fransız filozof Jean Baudrillard bu yüzden “Körfez savaşı olmadı” demişti!

Savaş uzun zamandır seyirlik bir karabataktır çoğunluk için…

İnsani değerlerin hiçbir önemi yok. Her savaşın bir karabatağı var. Karabatak ve karabatağın çıkardığı savaşlar bir tüketim nesnesidir izleyiciler için…

İkinci Irak Savaşı’nda ABD Başkanı Bush ve İngiliz Başbakanı Blair ‘Delilleri gördük’ dedi. ABD Dışişleri Bakanı –Kıbrıs’ta barış ve çözüm mitinginde alkışlatılan- Colin Powell de BM toplantısında bir tüp gösterdi Saddam’ın elindeki ‘kimyasal silah’ diye. Dalga geçtiler insanlıkla!

Bunca yalanın foyası ortaya dökülmesine rağmen, her savaşta daha az yalanla daha çok insanı inandırdı emperyalizm…

Ukrayna İç Savaşı’nın 8’inci yılında Rusya’nın müdahale etmesinden sonra insanlığa bir ‘tüketim nesnesi’ daha verdiler seyirlik. 8 sene sonra savaşı fark edenler ilk 1-2 gün izlediler. Sonra yine döndüler eski hallerine. ‘Tüketim nesnesi’ veriyorlar size savaş diye, tüketiyorsunuz 2 günde!

2014’te ‘Euro-Maidan Devrimi’ dedikleri faşist kalkışma, hükümet darbesi ve iç savaşı ilk günden beri izliyorum.

Şanslıydım! Kitaplar dışında, Yunan Yahudisi filozof Savvas Michael Matsas, gençliğinde Nâzım Hikmet’le ‘‘İvan İvanoviç var mıydı, yok muydu?’’ başlıklı oyunu üzerinden mektuplaşan çınarımız (Rusya Komünistleri Partisi Leningrad yöneticisi) Yosif Abramson, Odessalı tarihçi yoldaşım Yuri ve isimlerini sayamayacağım nicesiyle tartışarak öğrendim.

Çok ders var Ukrayna İç Savaşı’nda!

8 sene önceki birinci ders: Tarih boyunca ötelenmiş her ulusal sorun eninde sonunda patlar. Yerliler çözmez ise emperyalistler gelir kaşır. Bu ‘kaşıma’ işlemi için 1991’den 2014’e kadar 5 Milyar Dolar harcadıklarını ABD Dışişleri Bakan Yardımcısı Victoria Nuland söylemişti!

2014’te darbe ve iç savaş sürecinde Ukrayna’nın bölünmemesi için FEDERALLEŞME talebini yükselten aklı başında bir kesim vardı. Ancak AB ve ABD’nin verdiği desteğin sarhoşluğundaydı Kiev!

Kıbrıs-Ukrayna kıyaslaması yapmaya çalışanlar hep yanlış benzetmeler yapıyorlar. Çünkü ne Ukrayna tarihi ne de 8 senedir olanlar konusunda bilgileri var.

Kıyaslanabilecek bir noktamız var:

2014’te Ukrayna’daki federalleşme talebi Sovyetler Birliği Dışişleri Bakanı Gromiko’nun 1965’te Kıbrıs Cumhuriyeti’nin federalleştirilmesi önerisine benziyor. Sovyetlerin, ‘NATO ülkenizi bölecek, Kıbrıs Cumhuriyeti’ni federalleştirerek bu tehlikeyi atlatabilirsiniz’ uyarısına hışımla saldırmıştı AKEL. Dananın kuyruğu koptuktan sonra AKEL Genel Sekreteri Ezekias Papayuannu 1974’ten sonra, “Gromiko’yu haksız yere eleştirdik” demişti…

Kıbrıs 1974’te NATO’nun darbesi ve işgali ile, Ukrayna 2014’te NATO’nun darbesi ve iç savaşıyla bölündü.

(5 Mart 2022 tarihinde Avrupa gazetesinde yayınlanmıştır)

About the author